دیسک کمر چیست؟

دیسک کمر به صورت بالشتک یا صفحه‌ای بین دو جسم مهره در ستون فقرات قرار می‌گیرد، دیسک کمر جذب کننده فشارهایی است که به  ستون مهره‌ها وارد می‌شود. بنابراین دیسک‌های کمر همانند یک کمک فنر، ضربات وارده به ستون فقرات را خنثی می‌کنند. دیسک کمر به هنگام اعمال فشار، قابلیت تغییر شکل داشته و بدین طریق شدت ضربات را کاهش می‌دهند. شکل اصلی دیسک‌های کمر زمانی که تحت فشار نباشند، کروی است؛ ولی هنگامی که  دیسک کمر در حد فاصل مهره‌ها قرار می‌گیرد، تحت تأثیر فشار وارده، پهن می‌شود و شکل تخم مرغی به خود می‌گیرند.دیسک‌ها در ناحیه کمری (Lumbar) به علت تحرک زیاد، ارتفاع بیشتری دارند. دو دیسک کمر بین مهره ای L4-L5 و L5-S11 (قسمت پایینی کمر) که از تحرک بالایی برخوردار هستند، نسبت به دیسک‌های کمر فوقانی ضخامت بیشتری دارند.

هر دیسک کمر شامل دو قسمت است:

·         بخش مرکزی بنام هسته دیسک کمر که نرم و مقدار آب آن نسبت به الیاف کلاژن آن بیشتراست. به این قسمت، نوکلئوس پالپوزوس می‌گویند.

هسته دیسک کمر یک بخش وسیع است. دیسک های کمر در طول روز مقداری از آب خود را از دست می‌دهند و درنتیجه کوتاهتر شده، ولی با استراحت دوباره به طول اولیه خود برمی گردند. براین اساس، ممکن است به طور طبیعی اختلاف قدی حدود ۲ سانتی‌متر از صبح تا عصر ایجاد شود.

·         بخش محیطی دیسک کمر که هسته دیسک را دربرمی گیرد. این قسمت، حلقه فیبری یا آنولوس فیبروزوس نامیده می‌شود. جنس بخش محیطی دیسک کمر، فیبری غضروفی (فیبروکارتیلاژ) است.

خاصیت ارتجاعی دیسک کمر بستگی به کافی بودن مقدار آب موجود در هسته مرکزی و سالم بودن حلقه لیفی دیسک کمر دارد.فشارهای اعمال شده به هسته دیسک کمر به بخش محیطی دیسک کمر انتقال می‌یابد. ازاین نظر، بخش محیطی در حفاظت از  قسمت مرکزی دیسک کمر نقش اساسی دارد.چنانکه از دیسک کمر رنج میبرید به قسمت درمان دیسک کمر مراجعه فرمایید.